De groei van de wereldbevolking.

Toen de schrijver klein was leerde hij op de lagere school dat de aarde drie miljard inwoners had. Nu zijn er meer dan 8 miljard en jonge mensen gaan mee maken 9 - 10 miljard. Die willen allemaal wonen, werken, recreeren, eten op reis gaan enz. Iedere minuut komen er 150 mensen bij. Iedere 12 jaar 1 miljard. Ieder dag 190.000. Die willen allemaal een westers niveau met auto's, reizen, airco's ect.  De wereldbevolking groeit, dat is geen nieuws. Hoe is hier onder te zien. In hoeverre de groei nog geremd wordt door geboortebeperking, ziekten, plagen of rampen is niet te voorspellen, maar zelfs met een grote afname in de groei stijgt de wereldbevolking voorlopig nog enorm.  Zie ook https://www.worldometers.info/

De wereldbevolking, waarvan werd gedacht dat die rond 2050 net boven de negen miljard zou stabiliseren, groeit verder door tot 10,1 miljard in 2100.  In Afrika is de groei zo groot, dat het bevolkingsaantal binnen een eeuw zal verdriedubbbelen, van 1 miljard, tot maar liefst 3,6 miljard mensen. Een sombere voorspelling voor een continent waar nu al te weinig voedsel en water is. Egypte verdubbelt, drinkwater wordt er scharster en de voedselproductie stokt. Als vrouwen naar school gaan trouwen ze later en krijgen ze ook sexuele voorlichting. Kijk maar eens naar deze aflevering over de Sahara van de VPRO in 2018. In Niger krijgen vrouwen gemiddeld 7 kinderen. Niger is een van de amste Landen bij de Sahara. Kinderen is hun rijkdom. Allah bepaalt de toekomst. Ze leven bij wat vandaag gaat brengen en denken niet aan morgen. Maar morgen gaat enorme problemen geven. Eind oktober 2011 telde de wereld meer dan 7 miljard inwoners. 15 november 2022 8 mijlard. Dat is elf jaar later.   Elk miljard extra maakt het leven op deze planeet moeilijker. 'Is dit het einde van de wereld? Nee. Kunnen we tien miljard mensen voeden? Waarschijnlijk. Maar we zouden beter af zijn met een kleinere wereldbevolking.' We hebben er met zijn allen twaalf jaar voor nodig gehad om van 7 naar 8 miljard mensen te gaan. Het negende miljard halen we echter pas over vijftien jaar, zo voorspelt de VN.  De bevolking van China groeit niet meer. In India worden per dag  zo'n 35.000 baby's meer geboren. Als dat zo doorgaat telt India in 2060 zo'n 1,65 miljard inwoners. Dit betekent allemaal ook dat ongeveer de helft van de wereldbevolking in Azië woont. Het is echter niet de regio die qua inwonertal het snelst groeit. Dat is al sinds de jaren 80 het gebied onder de Sahara. Daar zal het aantal mensen tot 2050 zelfs verdubbelen. Aan het eind van deze eeuw wonen daar bijna 3,5 miljard mensen. zo schat de VN. Er is nog een ander interessant lijstje dat de organisatie presenteert: de helft van de totale globale bevolkingstoename tot aan 2050 komt voor rekening van slechts acht landen. Vijf daarvan liggen in Afrika: Egypte, Congo, Ethiopië, Nigeria en Tanzania. De andere drie zijn India, Pakistan en de Filipijnen. Twee derde van de mensen leeft in een land waar vrouwen gemiddeld minder dan 2,1 kinderen baren. Dat aantal daalt al tientallen jaren. In 1950 kreeg elke vrouw gemiddeld nog vijf kinderen. Nu zijn dat globaal gezien 2,3 kinderen en in 2050 zal dat nog verder gedaald zijn tot 2,1. Als die trend zich doorzet en een gezin dus minder dan twee kinderen krijgt, worden de ouders niet meer één op één 'vervangen'. Omdat mensen steeds welvarender worden neemt de bevolkingsgroei af. Op het moment dat ook daar meer vrouwen naar school gaan en een carrière krijgen, krijgen zij andere prioriteiten én betere toegang tot anticonceptie. Het gevolg: minder kinderen. Als de welvaart in het huidige tempo groeit, bereiken we binnen 25 jaar al de bevolkingspiek. Dat zou goed zijn. Hoe sneller we de bevolkingsgroei afremmen, hoe beter. Als de welvaart doorgroeit zoals de afgelopen veertig jaar, piekt het aantal mensen op aarde in 2046 op net iets minder dan 9 miljard mensen. Daarna volgt een flinke krimp, tot 7,3 miljard mensen in 2100. Dat is net zoveel als in 2012. Als er nog harder gewerkt wordt aan welvaartsgroei, kan de bevolkingsgroei nog eerder worden gestopt. Dan zouden we in 2040 al de piek hebben bereikt met 8,5 miljard mensen. Ons werelddeel is al stabiel. In Nederland en Europa groeien we alleen nog door immigratie. En China is inmiddels ook gestopt met groeien. De vraag is nu wanneer dit ook in Afrika en delen van Azië gaat gebeuren. In Afrika is de sterfte flink gedaald. Dat is mooi, dat komt door een betere gezondheidszorg. Maar vrouwen krijgen er nog steeds meer dan vier kinderen. Dat gaat nog hard. Een kleinere bevolking heeft overigens niet direct een positieve invloed op het klimaat. De grootste milieuvervuiling komt van de 10 procent rijkste landen op aarde, die gezamenlijk heel veel consumeren. Als 1,3 miljard Chinezen net zoveel zouden consumeren als Amerikanen en Europeanen, kan de wereld dat niet aan.   In 2021 11 miljoen doden meer dan je zou verwachten. Waarschijnlijk door Covid.  Op dit moment vertrekt één op de dertig mensen uit het land van geboorte. 281 miljoen mensen leeft niet meer in hun geboorteland. In 1990 waren dat er zo'n 150 miljoen, en in 1970 iets meer dan 90 miljoen. Een forse stijging, dus. Daar zal het niet bij blijven, zo voorspelt de VN, onder meer door de gevolgen van klimaatverandering. Sterker: in rijke landen met een laag geboortecijfer zal de bevolkingsgroei vrijwel geheel voor rekening gaan komen van migranten. Nederland Het aantal inwoners in Nederland is in 2017 jaar met 100.000 mensen gegroeid. 82.000 daarvan zijn buitenlanders die hier zijn komen wonen, maar ze komen minder uit Syrië en meer uit Europa. In Nederland wonen nu 17,2 miljoen mensen. In 2018 idem. Weer 104.000 mensen erbij 88.000 immigratesaldo en + 16.000 natuurlijke aanwas. In 2017 vestigden 233.000 buitenlanders zich in ons land. Er vertrokken er 151.000. Dat betekent een stijging van onze bevolking met 82.000. Daarnaast werden er 19.000 kinderen méér geboren dan er mensen overleden. De stijging van buitenlanders in ons land is vergelijkbaar met 2016, maar de samenstelling verandert wel sterk. Zo kwamen er 16.000 Syriërs naar ons land, 10.000 minder dan een jaar eerder. Ook het aantal nieuwkomers uit Ethiopië (1.200), Afghanistan, Irak en Iran (bij elkaar 2.100) halveerde. Daar tegenover staat dat er bij elkaar 10.000 mensen naar Nederland kwamen uit Roemenië, Bulgarije en vroegere Sovjet Unie-landen, zoals Estland en Letland. Dat zijn er 3.000 meer dan in 2016. De bevolkingsgroep die het sterkst afnam, was die van Nederlanders: er vertrokken er 3.000 meer dan dat er (terug) kwamen. In 2029 telt ons land 18 miljoen inwoners, van wie een kwart 65 jaar of ouder is. Ook in de decennia die volgen, krijgen we er meer landgenoten bij: in 2060 telt Nederland naar verwachting 18,6 miljoen inwoners. De komende elf jaar groeit het aantal inwoners met zo'n 745.000. Twee derde van de groei is toe te schrijven aan migranten. Ook worden er meer kinderen geboren dan dat er Nederlanders overlijden. Vooral het aantal mensen dat 80 jaar of ouder is, gaat de komende jaren stijgen. Nu telt ons land 0,8 miljoen 80-plussers. In 2030 zijn dat er 1,2 miljoen. Dat komt deels door de babyboomers, maar ook doordat onze levensduur toeneemt. In 2030 zullen zelfs meer 65-plussers in Nederland wonen dan dat er kinderen en jongeren tot 20 jaar zijn. Het aantal 20-minners blijft met 3,8 miljoen vrijwel gelijk. Hoewel er meer baby's worden geboren, daalt het aantal tieners. En dat is een grote verandering. Want de afgelopen jaren werden er juist mínder baby's geboren. Die groei wordt veroorzaakt doordat er meer dertigers zullen zijn; de kleinkinderen van babyboomers en kinderen van migranten. Naar verwachting komen tot 2030 elk jaar gemiddeld 230.000 immigranten het land binnen. Het aantal bewoners met een migratieachtergrond stijgt van 24 naar 27 procent. Tegelijkertijd vertrekken ongeveer 187.000 mensen, grotendeels voormalige immigranten. Met de groei van het aantal Nederlanders komen er ook meer huishoudens bij. Nu zijn dat er 7,9 miljoen, in 2030 naar verwachting 8,5 miljoen. Er komen vooral veel alleenwonende ouderen bij.

Op deze site kun je mooi zien hoe de bevolking in verschillende landen gaat groeien.

Deze site laat zien hoeveel kinderen er geboren worden op aarde, hoe groot de sterfte is en hoeveel CO2 er wordt geproduceerd.

Aan foto's van de aarde 's-nachts is goed te zien hoe de bevolking groeit. We leven tegenwoordig is mega-steden. Hier onder Mexico city 21 miljoen inwoners Hier onder Tokyo city. 30 miljoen inwoners Alles volgebouwd. Hier is een vierkante meter grond het duurste van de wereld. Wil je in een goedkoop hotel dan kan je in een capsule kruipen.  Landen als India en China hebben al meer dan duizend miljoen inwoners. Ooit gehoord van Chongqing in China. De grootste stad aldaar.  31 miljoen inwoners. Je hebt in China al 31 Manhattans. In China heeft men sinds 1978 éénkindspolitiek. Dat heeft al 400 miljoen kinderen gescheeld hetgeen evenveel is als alle inwoners van heel Europa. Ook India groeit maar door en het land zal China gaan inhalen. Maar men wordt er ook steeds welvarenderer. De hoogoverns van Nederland zijn in handen van India (Tata steel). Zij trachten betaalbare auto's te gaan maken voor de meer dan duizend miljoen inwoners van India.

Waar groeit de bevolking het snelst?

Weetjes:

In 2050 hebben we 70 % meer voedsel nodig. 

Meer dan 4 miljard leven in gebieden met tekort aan water www.waterfootprint.org

De hoeveelheid land per persoon halveert in 2050 in ontwikkelingslanden.

In 2050 gebruik we wereldwijd 71 % meer grondstoffen

In 2040 zal de vraag naar energie met 30 % zijn toegenomen.

3,2 miljard nu zijn middenklasse en dat worden er in 2030 5 miljard

De natuur betaalt de prijs.

Sinds 1970 lopen er nog maar de helft wilde dieren rond terwijl de bevolking aan mensen verdubbelde.

Er sterven 100 keer meer dieren uit dan als er geen mensen waren geweest.

Het klimaar verandert 170 keer sneller dan zonder mensen.  Gaffney & Steffen 2017

Oplossingen

Wat minder babies krijgen vormt een groot verschil

Met een half kind minder per familie scheelt het 1 miljard minder mensen in 2050 en 4 miljard minder in 2100.

Thailand is goed bezig in het verminderen van de populatiegroei door creatieve ethische programma's.

Minder kinderen in de ontwikkelde wereld hebben meer effect dan minder kinderen in de arme landen. Die verbruiken namelijk veel minder.

Kiezen voor een kleiner gezin is de beste manier iets te doen aan de CO₂ uitstoot. 1 kind minder scheelt 20 % meer dan energiebesparing en milieuvriendelijk leven.  

Kleinere gezinnen helpen landen om uit de armoede te komen.  

Mensen moeten in staat zijn de grootte van hun familie te plannen. Ongeveer 200 miljoen vrouwen kunnen niet aan anticonceptiemiddelen komen. Minder kinderen betekent ook minder vraag voor andere diensten als gezondheid, onderwijs, sanitair.  $1 hulp van overzee voor familieplanning kan $120 van andere hulp schelen.

Kleinere gezinnen bespaart levens.

Als vrouwen vrijheid hebben, aan onderwijs en de economie deelnemen krijgen ze minder kinderen. Afrikaanse vrouwen zonder dit krijgen gemiddeld 5,4 kinderen. Vrouwen die school afgemaakt hebben 2,7 en die hoger onderwijs genoten hebben 2,2.  

Geboortebeperking

Honderd­vijftig jaar geleden kreeg een Neder­landse vrouw ongeveer vijf kinde­ren, terwijl ze in 2015 ge­middeld nog maar 1,7 kind baarde. Waardoor is dit zo gedaald?

Zoals je ziet is zowel het geboorte- als het sterfte­cijfer de afgelopen 200 jaar flink afgenomen. In de 19de eeuw stierven veel kinde­ren al voor ze konden lopen. Maar vanaf 1870 nam de kinder­sterfte in Neder­land snel af doordat de Industriële Revolutie econo­mische voor­spoed en betere leef­omstandig­heden bracht. Meer vrouwen gingen borst­voeding geven, de algehele hygiëne nam toe en er was meer vraag naar ge­schoold personeel – en dus goed onderwijs. Het was simpel­weg veel prettiger om een Neder­lander te zijn aan het eind van de 19de eeuw, dan aan het begin ervan.

Toen de wel­vaart steeg en de kinder­sterfte daalde, begon na enige tijd ook het geboorte­cijfer te dalen. kinde­ren stierven minder vaak, waardoor de grootte van gezinnen beter te plannen was. Bovendien werd het nageslacht niet meer gezien als goed­kope arbeids­kracht of pensioen­voor­ziening, omdat kinder­arbeid verboden werd en de sociale zeker­heid verbeterde.

De 20ste eeuw bracht vervolgens vrouwen­emancipatie, ontkerke­lijking en de intro­ductie van de pil, allemaal factoren die Neder­landse gezinnen flink deden in­krimpen. Waarom is de Neder­landse be­volk­ing in de afge­lopen twee eeuwen dan toch ver­achtvoudigd? Dat komt doordat de geboorte- en sterfte­cijfers een tijd lang behoor­lijk uit elkaar liepen, terwijl mensen hun kinder­tal lang­zaam­aan aan­pasten aan het verbeterde toe­komst­perspectief. En in die overgangs­periode groeide de be­volk­ing dus snel.

Overal ter wereld, ongeacht cultuur en religie, is nu zo’n ‘demo­grafische transitie’ – met de bijbehorende be­volk­ings­groei – in gang gezet. En dat is belang­rijk om te weten als je het geboorte­overschot de komende decennia terug wilt dringen.

‘Wat heeft het voor zin om schooltjes te bouwen als vrouwen in Afrika nog steeds voor hun vijfen­twintigste tien kinde­ren krijgen, van wie er zeven dood­gaan?’, zei VVD-Kamer­lid Wybren van Haga onlangs in de Tele­graaf. Hij wil 10 miljoen euro besteden aan geboorte­beperking in Afrika. ‘Eerst geboorte­beperking, dan vaccineren, dan honger bestrijden, dan de rest.’ Terwijl de ont­wikke­ling van vrijwel alle landen ter wereld laat zien dat het precies anders­om werkt. Als de wel­vaart, leef­omstandig­heden en de gezond­heids­zorg verbeteren, dalen de sterfte­cijfers. En daarna volgen vanzelf ook de geboorte­cijfers. Het rijke Neder­land heeft die transitie al helemaal afgerond, veel andere landen zitten er nog midden in.

Dan China, waar de regering van 1979 tot 2015 een strikt een­kind­beleid af­dwong. Daar­door zijn er volgens de Chinese over­heid 400 miljoen mensen niet geboren. Dat getal wordt door een groep Harvard-weten­schappers als ‘onzin’ bestempeld. Want statis­tieken laten zien dat al vóór de start van het beruchte beleid het geboorte­cijfer flink daalde: van zes naar drie kinde­ren per vrouw in maar elf jaar tijd. Dit kwam door een halvering van de kinder­sterfte, en omdat de over­heid toen ook al gezins­planning bevorderde, maar dan vrijwillig.

De een­kind­politiek ging gepaard met een hoop leed. In het begin waren spiraaltjes ver­plicht voor vrouwen die al kinde­ren hadden en werden moeders die een ‘verboden’ tweede kind kregen gesteri­liseerd. Later werden ouders van gezinnen met meerdere kinde­ren beboet. En omdat er van oudsher een voor­keur voor zonen bestaat, zit China nu met een ‘mannen­over­schot’. Meisjes werden vaak niet geregi­streerd, na een geslachts­bepalende echo geabor­teerd of ter adoptie af­gestaan. In 2015 waren er daar­door 33,6 miljoen meer jongens dan meisjes.

Des te pijn­lijker is het dat het geboorte­cijfer waar­schijn­lijk ook zonder de nare geboorte­beperking (iets langzamer) tot het huidige niveau gedaald zou zijn. Omdat betere toekomst­verwachtingen immers vanzelf leiden tot kleine­re gezinnen. Dit zie je in de cijfers van andere Azia­tische landen waar géén geboorte­beperking werd in­ge­voerd. China past prachtig in een rijtje landen waar vanaf de jaren ‘70 de sterfte- en geboorte­cijfers daalden terwijl de sociaal­econo­mische omstandig­heden verbeterden – net als in Neder­land in de 19de eeuw.

Dwang is dus niet nodig, maar over­heids­bemoeienis kan wel helpen. Dat zie je in Iran. Eind jaren ’80 begon de over­heid een campagne om de geboorte­cijfers omlaag te krijgen, van ge­middeld zes naar drie kinde­ren in slechts tien jaar tijd. Condooms, de pil en coïtus inter­ruptus – voor het bidden de moskee uit – werden door de over­heid gestimu­leerd. Op scholen werd seksuele voor­lichting gegeven en vanaf het vierde kind werd vrouwen hun zwanger­schaps­verlof ont­nomen. Maar ook dit succes moet je rela­tiveren, want ook in Iran steeg de wel­vaart, en daalden de geboorte- en sterfte­cijfers al.

Dan is er nog Afrika, vaak gevreesd op de sociale media. Het aantal mensen op dit conti­nent zal naar ver­wachting de komende dertig jaar bijna ver­dubbelen, tot 2,2 miljard mensen. Terwijl de vrucht­bare land­bouw­grond alleen maar schaarser wordt. Maar ook in Afrika is de daling van sterfte- en geboorte­cijfers al ingezet, zelfs in de landen die het verst in ont­wikkeling achter­lopen. Ethiopië is bij­voorbeeld nog steeds arm, maar heeft wel een van de snelst groeiende econo­mieën ter wereld. Het geboorte­cijfer is er flink geslonken de afgelopen twintig jaar.

Als je dan toch wilt inzetten op een minder snel groeiende be­volk­ing, lijkt het stimu­leren van sociaal­econo­mische voor­uit­gang dus de meest kans­rijke weg. Als we het leven van de 1,2 miljard Afrikanen die er nu zijn verbeteren, kunnen we de over­gang naar lage sterfte- en geboorte­cijfers en een constante be­volk­ings­omvang versnellen. Te beginnen met de aanpak van kinder­sterfte. De geschie­denis, van Neder­land tot Indo­nesië tot Afghani­stan, laat immers zien dat het geboorte­cijfer vanzelf daalt als ouders zien dat hun kinde­ren over­leven. Beweegt een land in de grafiek hier­onder naar links door de dalende kinder­sterfte, dan volgt kort daarop een beweging naar beneden: die van een dalend aantal kinde­ren per vrouw.

Helaas over­lijdt in Sub-Sahara Afrika nog steeds één op de tien kinde­ren – dat getal is ongeveer drie­honderd keer zo hoog als in Neder­land. En daar helpen radicale geboorte­beperkende ingrepen in het leven van Afrikanen niet tegen. Die zijn niet alleen mens­onterend, ze zijn ook niet de oplossing voor het probleem. De beste anti­conceptie­middelen, leert de geschie­denis, zijn goede gezond­heids­zorg, voedsel­zeker­heid, onderwijs, gelijk­heid van mannen en vrouwen en econo­mische voor­spoed. Wie zich zorgen maakt over de be­volk­ings­groei in Afrika, zou zich vooral daar druk over moeten maken.

Door Mirjam Leunissen, Stan Putman, Sophia Twigt Van www.volkskrant.nl/voedselzaak

We roven de toekomst leeg van de generaties na ons. (Van Reijbrouck).
De mensheid palmt de komende eeuw in met dezelfde medogenloosheid, dezelfde hebzucht en dezelfde kortzichtigheid als in vroeger tijden werelddelen werden toegeeigend. Het is eigenlijk ordinaire roof. Roof van onze eigen kinderen.
Het moet naar burgerraden,