Echte welvaart
Het gaat goed in Nederland. De economie groeit, de werkloosheid daalt, de consumptie stijgt een welvarend land - wat willen we nog meer?
Toch klinken er steeds vaker signalen van een verlangen naar meer of anders. Naar stilte en ruimte, naar echte zorg en aandacht in bedrijven, scholen en verpleging, naar sociale samenhang in buurten, naar natuur en landschap om van te genieten, naar meer balans tussen ons leven en dat van anderen, hier en elders. Kortom: het verlangen naar een samenleving waar mensen kiezen voor dingen die ze echt belangrijk vinden - minstens even belangrijk als inkomensgroei en werkgelegenheid. Waarden die ook de kwaliteit van leven bepalen. Maar die wel maatschappelijke keuzes vragen.
Er begint een nieuwe groep mensen te ontstaan die men Cultural Creatures noemt. Ze willen duurzame ontwikkeling een plaats geven. Het zijn mensen die echte levenskwaliteit nastreven na de standard of living krijgen we nu de quality of life. We hebben alles en men ontdekt dat het ook wel met wat minder kan. Meer tijd voor kinderen, natuur en belangrijke zaken op de wereld. Onze levensstijl geeft ook schuldgevoel. Door duurzamer te leven kom je (voor een deel) van je schuldgevoel af en word je gelukkiger.
Het woord welvaart lijkt aan te geven dat er ‘vaart’ hoort te zijn.
Welzijn straalt meer rust, vriendelijkheid en tevredenheid uit
Consuminderen
zet zich af tegen de sterke tendens van massaconsumptie, tegen een samenleving die geobsedeerd is door kopen: shop till you drop. Het aantal aanhangers stijgt in tijden van economische terugval, als mensen hun koopkracht zien terugvallen en gaan bezuinigen. Het varieert van manieren om producten niet weg te gooien, maar te letten op hergebruik tot het opzetten van weggeefwinkels en het verminderen van de hoeveelheid afval die je als consument produceert. De motieven lopen uiteen van consuminderen omdat je niet van je inkomen kunt rondkomen, of omdat je bewuster wilt omgaan met je uitgaven en beter nadenkt waaraan je het besteedt tot het bijdragen aan een beter milieu. Centraal staat dat je je levensstijl verandert.
Een ander scenario is, wat tegenwoordig wordt genoemd:
Consumanderen.
Dat begrip houdt in dat iedereen duurzamer moet gaan consumeren om de uitputting van onze aarde te voorkomen en klimaatverandering te stoppen
Binnen een land zijn de rijke gelukkiger dan de armen maar als een land als geheel rijker wordt is de bevolking in haar geheel niet gelukkiger.
Ervaringen geven ons een een veel langduriger geluksgevoel dan materie welvaart.
Hoe gelukkig je bent kan je hier meten. Er is een verschil tussen hoe gelukkig je denkt te zijn als ... (je die dure auto kan rijden) of als je er een hebt of want je gemist hebt nu je er een rijdt.
Echte welvaart is happiness. Er bestaat een werelddatabank voor. Zie hier
We zinken steeds verder weg in technologie en geldgedreven materialisme. Wie op zijn tenen staat, blijft nooit lang overeind.
Toch vragen we ons af
- Wat is het doel van het leven
- Wat is de waarde van het leven
- Waarom bestaat het
Paus (Fransicus)zegt:
We hebben sterker efficiënte internationale instituties nodig om tegenwicht te bieden tegen de multinationals en hun marktdenken.
Het gaat om
- vergeving,
- eenvoud
- terughoudendheid,
- liefde.
Mensen zijn tot het ergste in staat, maar ze kunnen ook boven zichzelf uitstijgen, opnieuw kiezen wat goed is, en een nieuwe start maken.
We hebben een nieuwe dialoog nodig over hoe we de toekomst van de planeet vormgevenHet klimaatdebat ontbeert een taal van schuld én verlossing. Een taal van hoop.Het geweld dat bestaat in het hart van de mens, verwond door zonde, uit zich ook in de ziekte die we zien in de aarde, in het water, de lucht en in levende wezens.
We moeten fossiele brandstoffen zoals steenkool en olie zo snel mogelijk achter ons laten. We moeten inzien dat op deze wereld alles met elkaar samenhangt en dat we niet zonder liefde voor de natuur kunnen.
Kritiek op techniek, kapitalisme, consumentisme, wegwerpcultuur. Milieubescherming is een religieuze opdracht.
De markt en technologie gaan het probleem niet oplossen
Ons economisch model maakt de planeet kapot.Problemen worden niet opgelost door meer groei of meer winst.Dan blijft alles wat kwetsbaar is (zoals het milieu) weerloos. Technologie lukt het ook niet de grote problemen op te lossen.
Onze lifestyle is deel van het probleem
Mensen worden opgeslokt door een wervelwind van onnodige consumptie die samengaat met verveelde consumptie.Hoe leger het hart hoe hebberiger de mens. Onze levenstijl is niet duurzaam en leidt tot een catastrofeWe moeten stoppen met onze ‘vrolijke roekeloosheid’ Onze consumptie berooft armen en toekomstige generaties van wat ze nodig hebben te overleven. Kopen is niet louter een economische maar ook een morele handeling
De rijke landen moeten hun schuld terugbetalen
Watertekorten treffen namelijk de armen en boeren. De rijke landen moeten hun consumptie van fossiele energie sterk terugbrengen en ze moeten arme landen helpen bij het ontwikkelen van beleid en programma’s voor duurzame ontwikkeling.
We hebben een morele kentering nodig.
De paus pleit voor een integrale ecologie waarin zorg voor de schepping verbonden is met zorg voor de armen. Soberheid Minder is meer (meer met minder)
Vervang
consumptie door opoffering,
hebzucht door vrijgevigheid,
spilzucht door de bereidheid te delen.
Daarin zou een bevrijding van angst, inhaligheid en dwang liggen. De verwerping van iedere vorm van egocentrisme en zelf-absorptie is essentieel als we werkelijk voor onze broeders en zusters en voor het milieu willen zorgen.’
We moeten welvaart breder definiëren en niet alleen bedrijfsbelangen voor laten gaan.
Ben je liever eenzaam in een dure villa of met vrienden in een flatje drie hoog.
Naturlijk en noodzakelijk = vrienden vrijheid gezondheid
Natuurlijk niet noodzakelijk = vis, vlees, grote diners
Natuurlijk nog noodzakelijk = roem, rijkdom, macht
Life life as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever
Je kunt geen vers water scheppen met gebalde vuisten" (stel je open voor vernieuwingen)
Rentmeesterschap is het tegenovergestelde van individueel exclusief eigendom. Verwerp het laatste. Er zou geen eigendom over land, hulpbronnen en gemeenschappelijke productiemiddelen mogen bestaan zegt Monsant. Dat is spirituele degradatie.
Hebzucht vervult het leven niet. Zelfonteigenende liefde wel. Werk fysiek om jezelf te voorzien in je dagelijkse behoeften daarin wetend dat je niemand uitbuit die voor jouw behoeften werkt.
Zuiver je van hebzucht, luiheid, materialisme, eigenbelang, egoisme en groei in de deugden van geduld, tevredenheid, dienstbaarheid, vlijt, innerlijke vervuliing, verlichting, onthouding, onthechting, altruisme, geweldloosheid. Bezit is geweld naar anderen toe.
Haal je het gezicht voor de geest van de armste, meest hulploze mens die je ooit gezien hebt en vraag je af of de stap die je overweegt te nemen voor hem/haar van enig nut is.
In de onthouding zit innerlijke groei. In hebzucht en materiele groei zit spirituele degradatie. Een simpel leven staat voor groei in plaats van achteruitgang. Dit gebeurt alleen als we het spirituele als werkelijkheid gaan zien.
Geweldloosheid = werk niet mee met onderdrukkende maatregelen maar ben ook niet vijandig tegen de mensen die de maatregel uitvoeren. Hierdoor worden die geraakt en bekeert hij zich tot een beter leven.
Ik bepaal niet wat de zin van het leven is. De zin van het leven bepaalt wie ik ben.
Materiele achteruitgang kan werkelijke voortuigang betekenen.
Hopelijk gaan we naar een nieuwe energiehuishoudig, naar stedelijk groen en naar een betere economische moraal.
Maak onderscheid in 'wants' and 'needs'.
Wat heb je echt nodig. Eeen wasmachine ?
Wees een mens die niet leeft ten koste van anderen maar dat anderen op jouw kosten kunnen leven. Herstel het landgoed in plaats van het te beschadigen.
De macht van de liefde in plaats van de liefde voor de macht.
Soil and sool.
Sociale, ecologische, culturele en historische rijkdom.
De macht van liefde voor de stad in plaats van de liefde voor de macht in de stad.
In je eigen behoeften voorzien zonder het voor anderen onmogelijk te maken in hun behoeften te kunnen voorzien.