Wat kunnen we doen aan het probleem van al het plastic in het milieu en de oceanen. Zie hier onder.
Honden worden in Nederland steeds vaker ingezet om zwerfafval op te ruimen. In Zoetermeer jaagt herder Zara tijdens haar wandelingen op plastic flesjes. In bijna tien maanden tijd heeft ze al ruim 250 stuks mee naar huis genomen. Het niet moeilijk om je hond aan te leren zwerfafval te zoeken. ,,Als je een plastic flesje vult met hondenkoekjes en hiermee traint, snapt de hond het op zeker moment. Honden vinden het leuk, het is een moderne manier van jagen.
Zelf oprapen
Als iedere Nederlander eens per week één à twee stukken zwerfvuil opraapt, zijn we grotendeels van het probleem af. Zie hier
Als 25 % van de Nederlanders iedere dag een stuk vuil opraapt, dan is Nederland binnen drie dagen schoon. Echt alle beetjes helpen dus.
Wat daarvoor nodig is, is het besef dat als je het laat liggen je het in principe aan je kinderen voert. Alles hier over zie hier
Ocean clean up
In oktober 2018 is een eerste prototype versleept naar het grootste plastic soup eiland in de buurt van Hawai met een oppervlakte drie maal Frankrijk waar 1.800 miljard stukken dobberend afval goed voor 80 miljoen kilo wachten om opgeruimd te worden. De innovatieve veegarm is 600 meter lang. Een scherm dat een paar meter onder water reikt veegt het drijvende afval bij elkaar. De plasticvanger wordt voortgeduwd door de golven, de stroming en de wind. Alle electronika die word gebruikt zoals verlichting en AIS (Automatic Identification System)-apparatuur wordt gevoed met zonne-energie.Het is de bedoeling om het oceaanplastic tot consumentenproducten te recyclen. Daarnaast kan een deel worden omgezet in energie voor de ondersteunende schepen.
In 2019 was een vangarm in de revisie. Het hele apparaat moest terug van de oceaan de werkplaats in. Eind 2019 werd een verbeterd prototype ontwikkeld dat het afval wel succesvol vasthoudt. Zo is de nieuwe versie voorzien van een 'parachute-anker, zodat de vanger beter afgeremd kan worden. Maar ook dat werkte niet. Daarom heeft Slat het zelfsturende idee laten varen.
In 2021 varen twee bemande schepen de oceaan op die elk een uiteinde van de barrière door de plasticsoep trekken. Met een snelheid van bijna drie kilometer per uur sleuren de schepen de plasticschepper precies langzaam genoeg door de zee om de barrière het plastic mee te laten nemen, maar niet meer los te laten.
In 2024 bleek dat al 10 miljoen kg plastic is verwijderd.
Het onderstaande filmpje duurt 30 minuten maar bekijk met name de laatste vijf minuten.
Boyan denkt de oceaan te kunnen schoonmaken maar het plastic dat onder invloed van zout en zon al tot microdeeltjes is gefragmenteerd krijg je er niet mee weg.
Plastic etende bakterien in zee gemaakt. (2023)
Onderzoekers hebben een manier gevonden om een micro-organisme uit de zee genetisch te manipuleren, waardoor het plastic in zoutwater kan afbreken.
River clean up
Uiteraard moet je er voor zorgen dat plastic niet in de oceanen komt. Daarom heeft Boyan en zijn team in 2019 een interceptor uitgevonden die plastic uit rivieren haalt. Eind 2020 kwam hij met de onderstaande oplossing.
In Singapore hebben ze clean up bootjes die als robots het water schoon maken en zijn uitgerust met allerhande sensoren.
(2023)
Microplastic clean up
Microplastics zijn stukjes plastic van minder dan 5mm doorsnee die in het water terecht komen. Dit kan komen door de microbeads in bepaalde cosmeticaproducten, door autobanden die slijten en kleine microplastics achterlaten in de natuur of bijvoorbeeld doordat plastic in het water onder invloed van onder andere UV straling afbreekt in hele kleine stukjes.
Fionn Farreira voegde magnetisch poeder (magnetiet, een natuurlijk niet-giftige ijzeroxide) toe aan water dat microplastics bevat. Door dit proces ontstond er een “ferrovloeistof”. In deze vloeistof vinden de microplastics het makkelijker om in suspensie te komen met de olie dan het water. In andere woorden: de microplastics werden ‘magnetisch’. Vervolgens kan je met een magneet de combinatie van olie-magnetiet en microplastics extraheren uit het water. Het resultaat? Schoon, microplasticvrij water!
In de testen werden gemiddeld 87% van de microplastics uit het water gehaald. Het makkelijkst waren de microfibers, kleine stukjes plasticvezel van bijvoorbeeld polyester, die door de wasmachine in het water terecht komen. Het moeilijkste was het om polypropyleen (een bepaald type hard maar flexibel plastic dat bijvoorbeeld voor jerrycans wordt gebruikt) uit het water te halen.
Hudsonbay clean up
Een mooi idee uit the Hudson bay. Filmpje zie hier.
Wat doen ze op Curacau met plastic. Zie onder..https://www.facebook.com/innovationawardcuracao/videos/925547727610888/
Of met een prullenbak op zee ?
De plasticwalefoundation vist met groepen en toeristen plastic uit de grachten in Amsterdam. Met het afval hebben ze zelfs de boot gemaakt.
Enzymen die plastic afbreken (2021)
Het Duitse Fraunhofer Gesellschaft vond een manier om enzymen, die plastic kunnen repareren of afbreken, te verwerken ín het plastic zelf. Dit soort enzymen bestaan al langer, maar toepassing ervan was lastig. Bij de productie van plastic zijn namelijk hoge temperaturen nodig, en de enzymen gaan stuk als je ze toevoegt bij het productieproces, omdat ze niet tegen hitte kunnen. Om dat te voorkomen stopte het Fraunhofer-instituut de enzymen in een soort hittebestendige jasjes, gemaakt van inorganische materialen (die geen koolstof bevatten). Deze materialen beschermen tegen grote druk en temperaturen, waardoor het enzym beschermd is. Bovendien ‘vreet’ het enzym niet aan inorganische materialen, maar alleen aan het (organische) plastic.
Zo kan je in theorie antischimmelplastic maken, of plastic dat zichzelf schoonmaakt.
Enzymen gemaakt met AI die plastic afbreken (2022)
Via kunstmatige intelligentie is de structuur van een enzym dat plastci afbreekt zo aangpast dat het in 24 uur PET afbreekt tot kortere ketens die herbruikbaar zijn en dat bij 30 tot 50 graden.