Natuurtoerisme

Natuurtoerisme werd in 1980 voor het eerst genoemd en werd geleidelijk aan vangroot belang in het toerisme en de economie. Natuurtoerisme omvat, in de breedste zin van het woord, het ervaren van natuurlandschappen, meestal door middel van outdoor activiteiten die, wat betreft hun impact op het milieu, duurzaam zijn.

Volgens Fennell (2001), hebben onderzoekers verschillende definities van natuurtoerisme (NBT). Een zeer “inflexibele” definitie van het ontwikkelen van toerisme in beschermde gebieden wordt vaak “ecotoerisme” en/of natuurtoerisme genoemd.
Maar uit studies blijkt dat dit soort toerisme veel meer soorten toeristen aantrekt, in plaats van alleen ecologisch bewuste toeristen. Hoogstwaarschijnlijk is deze tendens het resultaat van de dynamische ontwikkeling van deze nichemarkt sinds de jaren ‘80, met betrekking tot recente meerderheid van tendensen (Wight, 2001). Newsome et al (2002) volgde Ceballos-Lascuráin (1996), die natuurtoerisme definieert als “al het toerisme dat direct afhankelijk is van het gebruik van natuurlijke hulpbronnen in een relatief onderontwikkelde toestand, met inbegrip van landschap, topografie, waterpartijen, flora en fauna”.

Dus volgens diverse auteurs is het noodzakelijk om de wisselwerkingen te verklaren, die kunnen ontstaan tussen de natuurlijke locatie en de toerist. Namelijk om in, over en voor het milieu een Natuurconcept te verwezenlijken (Dowling, 1977, 1979; zoals geciteerd in Newsome, Moore & Dowling, 2002). Daarom moeten toeristische ervaringen in, over en voor een natuurlijke plek, worden beschouwd als “natuurtoerisme”, (Rhodes, 2003). Arnegger et al (2008) geeft een vergelijkbare definitie van natuurtoerisme, rekening houdend met natuurtoerisme, dat is ontwikkeld in een groot aantal natuurlijke landschappen. Swarbrooke (2002) onderstreept vijf belangrijke principes over natuurtoerisme:
(1) Natuurtoerisme is niet alleen om het milieu te beschermen, het houdt zich ook bezig met de economische levensvatbaarheid en sociale rechtvaardigheid op lange termijn;
(2) Natuurtoeristische initiatieven kunnen voor sommige mensen voordelen opleveren en kosten voor anderen. Het is dus uiterst politiek, in plaats van alleen technocratisch;
(3) Natuurtoerisme kan niet los worden gezien van de discussie over duurzame ontwikkeling en plattelandsontwikkeling in het algemeen en
(4) Er is behoefte aan een meer kritische evaluatie van bestaande gedachten en technieken op het gebied van natuur toerisme.

Natuurtoerisme blijkt vaak gerelateerd te zijn aan de belangrijkste motivatie en de uitgeoefende activiteiten door toeristen, wanneer er beslist wordt voor een natuurtoeristische bestemming. Het is een bredere en inclusieve term, die een aantal van op natuur gebaseerde toeristische ervaringen omvat.

Concluderend kan natuurtoerisme worden gedefinieerd als verantwoord reizen naar natuurgebieden, waarbij het milieu beschermd wordt en de lokale ontwikkeling op een duurzame manier verbeterd wordt. De mensen die geïnteresseerd zijn in deze vorm van toerisme willen een verscheidenheid aan natuurlijke en culturele middelen ervaren. Dat wil zeggen, dat ze willen worden ondergedompeld in een rijke, natuurlijke, culturele of historische ervaring.

Belangrijkste componenten van het natuurtoerisme Natuurtoerisme omvat een reeks aan verschillende activiteiten, zoals wandelen door de rimboe en op een avontuurlijke manier toeristische bezienswaardigheden bekijken, schilderachtige ritjes maken, strandervaringen en het spotten van wilde dieren. Vaak combineert een toerist een aantal van deze dingen in één reis.

Laten we eens nader kijken naar enkele van de belangrijkste componenten (afb. 1).



Zacht en hard toerisme

Zachte en harde toeristische activiteiten bestaan uit een deelverzameling van activiteiten, die sterk geassocieerd is met de natuurlijke omgeving en natuurtoerisme. Verwante marktonderdelen zijn ‘avontuurlijke sporten’, zoals mountainbiken. Er is bewijs, dat de vraag naar zowel zacht als hard avontuurlijk toerisme groeit. Maar er zijn culturele meningsverschillen over welke activiteiten worden omschreven als ‘zacht’ en welke als ‘hard’ (bijvoorbeeld snorkelen, surfen, ballonvaren en oriëntatielopen kunnen worden gezien als soft door de ene markt en hard door een andere markt).

Op dezelfde manier kunnen verschillende standpunten ontstaan tussen de jongereen oudere toeristen. Voor veel grote internationale toeristische markten worden zachte activiteiten vaker gekozen in plaats van harde door degenen die geïnteresseerd zijn in avontuur op basis van hun ervaringen in natuurgebieden. Zachter avontuurlijke activiteiten, die meestal een beperkte mate van lichamelijke deelname van de deelnemers vereisen zijn minder lichamelijk uitdagend dan harde activiteiten. Harde avontuurlijke activiteiten bevatten in de regel een hoger niveau van lichamelijke of sterke betrokkenheid of een mogelijk grotere persoonlijke uitdaging voor de deelnemers. Het risico kan toenemen. Op het meer uitdagende einde van de schaal van “harde” activiteiten kan ondersteunende apparatuur nodig zijn of soms absoluut noodzakelijk, - zoals klimuitrusting, zuurstoftanks en kajaks, geschikt voor varen op zee.

Maar de grote meerderheid van de avontuurlijke activiteiten is rechtstreeks afhankelijk van de natuur en de natuurlijke omgeving voor een succesvolle prestatie. De rol van de natuur kan variëren van ‘cruciaal voor de toeristische ervaring’ tot ‘verbetert de toeristische ervaring’. De natuur speelt ook een belangrijke rol in het iets terug geven aan de mens (ontspanning, verrijking van de geest, of terug gaan naar de essentie). Hierdoor is de natuur in staat om een ruimere ervaring van een bestemming te verhogen.
De op de natuur gebaseerde ervaringen zijn nauw verbonden met alle andere aspecten van de totale toeristische beleving van een bestemming, zoals voedsel, cultuur, ontspanning, gezondheid, ontsnappen, behoeften van de familie, accommodatie, vervoer. Alles dient om elkaar aan te vullen en samen vormt het de basis van de algemene tevredenheid van een toerist met zijn vrije tijd.



In het kort:
• Zacht natuurtoerisme: een toeristische activiteit, waarin een toerist deelneemt aan een lage mate van outdoor-activiteiten. In dit type natuurtoerisme zijn de activiteiten minder riskant, minder lichamelijk en minder uitdagend.
• Hard natuurtoerisme: een toeristische activiteit, die hoge mate sportactiviteiten in de natuur en een hoog niveau van kennis over de natuur vereist. Meestal wordt de keuze voor dit soort activiteiten later genomen door toeristen, die duidelijk activiteiten in de natuur willen beleven.