3.2. De definitie van milieu-ethiek

HET SYSTEMATISCH DENKEN

OVER HET HANDELEN

VAN MENSEN

TEN AANZIEN VAN DE NATUUR OF HET MILIEU

MET ALS VRAAG

OF DAT HANDELEN UITEINDELIJK GOED OF NIET GOED IS

De definitie van milieu-ethiek doet drie vragen opkomen. Welke handelingen van de mens leiden tot ethische reflexie? De tweede vraag is die naar een definitie van de natuur en of het milieu. En ten derde moeten we bedenken en beslissen wat milieu-ethiek bedoelt met uiteindelijk goed of niet goed.

(2) De definitie van natuur en milieu

Het woord milieu komt uit de ecologie. De ecologie bestudeert de relatie tussen organismen onderling en tussen organismen en hun omgeving, meestal de natuurlijke omgeving die invloed heeft op de organismen. Milieuwetenschappers brengen twee beperkingen naar voren.

Aan de ene kant is het milieu de omgeving van de mens. De levende (biotische) en niet-levende (abiotische) omgeving. De mens wordt gezien als een sociaal wezen. Dus praten we over de relatie tussen de samenleving en het milieu. Eén definitie van milieu is :

De niet-levende en levende, omgeving van de samenleving. De samenleving en de omgeving hebben een gemeenschappelijke relatie.

Hoewel je het milieu kunt bestuderen op verschillende niveaus, moet je in ogenschouw nemen dat je natuur en milieu in de definitie moet zien in brede zin. Wanneer we praten over menselijk handelen ten aanzien van natuur en milieu bedoelen we:

dieren

planten en andere (micro-)organismen

water, lucht en bodem

zeeën, rivieren en landschappen

dode materie

In figuur 2.1 wordt de mens gescheiden gezien van natuur en milieu. De elementen van de natuur zijn concentrische cirkels. Elke cirkel met een nieuw zijn, entiteit of element. Milieu-ethiek stelt de vraag of die morele relevantie hebben, een morele status.